Zeven wedstrijden op twee banen tegen bijna 300 rijders uit acht verschillende landen: Het Radboud International Tournament was voor de rijders van SVO een kans om zich met internationale toppers te meten. En dat ging ze goed af. Voor het clubgevoel was het al helemaal geweldig.

Drie dagen racen in volle zon en tussendoor gezellig met de ouders op de camping, voor de 12 rijders van SVO was het een combinatie van serieus racen en de lol van een clubkamp. Op de baan stonden de koppies soms strak, daarbuiten werd er veel plezier gemaakt. De eerste dag werd er geraced op de Sjoerd Huismanpiste in Wervershof, vernoemd naar de jong overleden schaatser en inliner die uit het naastgelegen Andijk kwam. De SVO’ers moesten soms flink wennen aan de baan en duidelijk was dat de thuisrijders flink in het voordeel waren. Het waren vooral de jongere SVO’ers die zich hier echter niets van aantrokken: Liene Peenstra pakte in haar eerste races met de nodige vechtlust direct een heel stel top 10-plaatsen, wat Koen Roeloffzen inspireerde om op karakter eveneens keer o keer z’n plek bij de eerste tien op te eisen. Daphne van Kooten en Vita van Deuren hadden wat meer moeite zich aan te passen, maar uiteindelijk komt kwaliteit altijd bovendrijven. Daphne leek zich in de puntenkoers zelfs om de strijd om de winst te gaan bemoeien, maar werd door een andere rijder bruut omver getrokken, wat een vergeefse gang naar de jury opleverde. Ook Fleur Visser kreeg een vervelende zwiep, wat haar een paar plaatsen kostte. Vita van Deuren knokte zich op de 1000 meter vervolgens knap naar de halve finale, wat haar een 8e plek opleverde.

Broer Cas van Deuren zette op de groene piste eveneens zijn beste resultaat neer: een derde plek op diezelfde 1000 meter. Ook Sem van Beek reed een prima kilometer: hij belandde in de halve finale op plaats 8. Intussen was het voor Roan en Dave even flink wennen tussen de assertief rijdende landelijke en buitenlandse rijders. De kwaliteit hebben om voorin mee te rijden is één ding, brutaal genoeg zijn om je plek te pakken is weer iets heel anders. Toch reden ze een prima serie wedstrijden, waarbij ze zich op het asfalt van Medemblik toch het meest thuis voelden. Een top 10-notering was vooraf de doelstelling, die ze allebei knap wisten te halen. Als een Siamese tweeling finishten ze nooit meer dan 3 plaatsen bij elkaar vandaan en pakten in het eindklassement uiteindelijk plek 11 en 12. Hetzelfde gold voor Daphne en Vita, die precies op dezelfde plaatsen eindigden. Salomé de Bruijn was niet helemaal fit, maar reed uiteindelijk dapper alle races en reed na een serie constante races toch mooi naar plek 20 in het eindklassement. Cas viel uiteindelijk net buiten de prijzen, maar Fleur Visser wist met een mooie derde plek een medaille veilig te stellen en liet zien weer helemaal op de weg terug te zijn.

Als extra onderdeel in het programma werd er ook nog een 100 meter sprint afgewerkt. Beste SVO’er was Cas van Deuren, die tussen de senioren op plek 10 eindigde. De prestatie van Daphne van Kooten was misschien nog wel meer opvallend: niet alleen was ze de snelste kadet in het veld, maar ze liet op Cas na ook nog eens alle andere SVO’ers inclusief een stel sterke heren, zonder pardon achter zich.