SVO in coronatijd

Het is anders, behoorlijk anders, maar de schaatsers van SVO zijn maar wat blij dat ze nog kunnen schaatsen.

Terwijl het overgrote deel van de sport in Nederland stilligt, wordt er op de Vechtsebanen in Utrecht en op een aantal andere ijsbanen nog geschaatst. En met heel veel plezier. Want we schaatsen vooral omdat het een gave sport is. Ondanks dat veel niet kan, beseft iedereen dat we ons gelukkig mogen prijzen met wat nog wel kan.  

Er wordt volop getraind, maar er zijn (tot nog toe) geen wedstrijden. Geen langebaanwedstrijden en geen marathons voor de baancompetitie. Best jammer, wedstrijden zijn een mooie graadmeter om te zien waar je staat, wat de opbrengst is van het harde trainen. Vooral voor de pupillen en de junioren zijn wedstrijdjes leuk en ook wel belangrijk omdat zij vaak met sprongen vooruit gaan. Dat wil je uitgedrukt zien in tijden en PR’s. Dat motiveert enorm en die prikkel mis je nu.

De oudere schaatsers missen de marathon. Met 60 tot 80 man in een peloton rondjes rossen is en blijft een leuk spelletje.

Trainingen zijn anders.

Om te beginnen vanwege het maximum aantal rijders op de baan (125 per trainingsblok) en de aangepaste indelingen in trainingstijden. Je hebt met je abonnement geen vast trainingsblok meer. In plaats daarvan moet je via een online reserveringssysteem een van de 125 beschikbare tickets voor een blok proberen te bemachtigen. Het online inschrijfsysteem kwam in het begin met horten en stoten op gang, maar inmiddels is ook dat onder controle. Wonder boven wonder lukt het redelijk om toch met onze groepen bij elkaar te boeken. Alleen de zaterdagochtend is lastig, omdat er dan minder trainingsblokken zijn dan normaal. Je ziet dan dat een vaste trainingsgroep wat uit elkaar valt omdat niet iedereen op hetzelfde uur een ticket heeft kunnen boeken.

Frank van Zuilen, een ouder van twee schaatsers: “Ik vind het dubbel. Je kinderen zijn lid van een club, en het is totaal onzeker of ze überhaupt een ticket kunnen bemachtigen om te mogen schaatsen. Aan de andere kant ben ik blij dat er gelukkig nog geschaatst kan worden”.  

Tijdens de trainingen is uiteraard, ook op het ijs, 1.5 meter de norm. Dus niet meer rijden in ‘treintjes’, niet meer voor elkaar een steigerung of een sprintje aantrekken. Maar ook niet meer gezellig ouwehoeren tijdens het uitrijden en de rustmomenten tussen twee oefeningen door. Dat zegt ook Nikita van den Hoek. “Ik vind het wel een stukje ongezelliger, want ik schaats niet alleen omdat ik het superleuk vind, maar ook omdat ik het gewoon gezellig vind”.

Het grootste gemis is dat er geen trainer op het ijs mag. Een trainer geeft nu vanaf het middenterrein instructie aan maximaal 2 personen. Vooral voor het trainen van jonge pupillen en junioren is dat een groot nadeel. De trainers kunnen niet op het ijs dingen voordoen, niet meeschaatsen om aanwijzingen te geven. Het observeren van rijders is vanaf de kant een stuk lastiger. Maar we doen het ermee.

Voor de oudere ervaren schaatsers maken de trainers nu kleine briefjes met daarop het trainingsschema. Inmiddels beheersen ook de schaatsers de mysterieuze code waarmee trainers hun schema’s uitschrijven.

“Voor onze schaatsers die trainen bij de een talententeam of bij de baanselectie zijn gelukkig extra faciliteiten. Er zijn 2 zogenaamde YF blokken per week gereserveerd, zodat zij altijd kunnen trainen. Dit lijkt wellicht oneerlijk maar is eigenlijk heel goed. Als je op niveau schaatst moet je kunnen schaatsen”, zegt Patrick van Deuren, vader van Cas die bij de C-selectie rijdt. Hij vertelt verder. “De groep schaatsers daarbuiten is vaak volledig afhankelijk is van trainer, rijschema en mogelijkheid van inschrijven, zij leunen 100% op ouders en mogelijkheden. Gelukkig zijn er veel creatieve mensen en trainers die extra mogelijkheden bieden op afwijkende uren. Ik heb respect voor ieders creativiteit om verloren uren om te zetten in productieve trainingen op een ander uur of andere dag. Het denken in mogelijkheden is hier veel belangrijker dan het zien van alle beperkingen”.

Er zijn veel aanpassingen gedaan op en rond de ijsbaan om te kunnen blijven schaatsen. De kleedkamers zijn gesloten. Via twee speciaal gebouwde ‘noodbruggen’ komen we nu op het middenterrein waar, deels onder een tent, een paar honderd bankjes zijn neergezet, uiteraard op 1.5 meter afstand, om de schaatsen aan te trekken.

Wat ook anders is, is de baanindeling. De binnenkant van de baan wordt nu tijdens trainingen, net als bij wedstrijden, als inrijbaan, voor rusten en voor instructie gebruikt. Voorheen was dat andersom, dan gebeurde dat in de buitenste ring en reden we de hoogste snelheden in de binnenste ring, langs het randje van de baan. Dit was even wennen,  maar op dit moment ervaart iedereen dit als een positieve verandering. Het is immers niet altijd even gemakkelijk is om met hoge snelheden door een krappe bocht te rijden. Nu is daarvoor meer ruimte en worden de bochten van iedereen beter.

Iedereen heeft het grootst mogelijke respect voor het bestuur en alle vrijwilligers van de Baanverenging Utrecht (BVU). Al vroeg in de zomer is men gaan nadenken over hoe ondanks alle beperkingen schaatsen mogelijk gemaakt kan worden. Overleg met de directie van de ijsbaan, met de veiligheidsregio, de KNSB, de gemeente. Uitdenken van oplossingen.

“Ze doen hun stinkende best en zullen nooit iedereen 100% tevreden kunnen stellen. Zij hebben als vrijwilligers een erg ondankbare taak dankzij corona, verplaats jezelf maar eens in hun situatie”, zegt Johan Murk. “De beperking van 125 is nu eenmaal zo, maar dat kun je wegstrepen tegen de creativiteit van trainers op andere dagen/ uren”,  voegt Patrick van Deuren toe.

Naast de ijstrainingen hebben we bij SVO al een jarenlange traditie van droogtrainingen. Ook daar zijn wij beperkt door de maatregelen. Waar wij eerst op een avond met gesplitste groep konden trainen hebben wij nu twee avonden met twee groepen ingedeeld op niveau en training. Wij werken een circuit af waarin wij alle spiergroepen trainen, de afstand onderling is meer dan 4m per oefening. Zo kunnen wij trainingen aanbieden voor iedereen. In de periode dat wij helemaal niet konden trainen hebben wij video-trainingen aangeboden waarop te zien was wat je moest gaan doen en kon je meetrainen met de video. Wij hebben  nu 10 video’s beschikbaar met oefeningen die je thuis heel makkelijk kunt doen. Deze serie zal nog uitgebreid gaan worden naar alle 20 oefeningen van het circuit.

De ouders die je spreekt denken er allemaal hetzelfde over. Iedereen heeft waardering voor wat we met elkaar wel mogelijk maken. Al blijft het voor hen jammer dat ze in plaats van langs de baan kijken naar de vorderingen van hun kinderen, nu buiten moeten wachten. Hoewel, de meesten hebben ontdekt dat je in de omgeving van de ijsbaan leuk kunt wandelen.  

Oh ja, natuurlijk klagen we nog gewoon regelmatig over de kwaliteit van het ijs. Het blijft Utrecht, het blijft Vechtsebanen. Tenslotte is niet alles anders….

Nieuws Overzicht